1. Deməli belə, hardasa 3 cü kursun sonları idi, hətta imtahan ərəfələri idi, havalar inanılmaz dərəcədə gözəl keçirdi may ayında ola biləcək maksimum gözəl havalar idi. Biri ilə tanış olmuşdum sadə deyimlə ondan xoşlanırdim, hər şey normal idi, sonra isə mənim üçün gözlənilməz hisslər özünü büruzə verməyə başladı çox qəribə idi. Onunla flirt etməyə başlayandan sonra , qəribə bir sehr məni bürüdü; sanki özümə doğru ilk addımlarımı atırdım. Elə bil ki, onunla birlikdə yox, özümlə birlikdə olmağa başlamışdım. içimdə unudulmuş bir güzgü vardı, o güzgünün tozu silinirdi, mən orada özümü görürdüm. Özümü sevməyi öyrənirdim, amma bu sevgi yeni doğulan bir uşaq kimi idi – saf, utancaq, amma işığa doğru boylanmağa həvəsli. Hər an özümü yenidən kəşf edirdim, sanki bir zamanlar tanımadığım biri məni qucaqlayırdı. Bu hisslər sehrli idi; hər şey mənim içimdə, lakin eyni zamanda ondan qaynaqlanırdı.
Maraqlısı isə o idi ki, həyatımda flirtler olmuşdu bundan əvvəldə də amma mən bu duyğunun sehrine ilk dəfə qapılırdım. Mən bu adamla danışmağa başlayandan özümü inanılmaz dərəcədə sevməyə başlamışdım (kii,bundan öncə mən özümün heç fərqində belə deyildim yəni özgüvən anlamında yox sadəcə özsevginin nə olduğunu belə bilmirdim) bu səbəblərə görə bu duyğu mənim üçün bir ilk idi, sonra isə nə baş verdi? məndə bu cür hislər özünü göstərmeye başladı: özünü max həddə sevməyə başlamaq, özümü kəşf etmək istəyi, güzgünün önündə duranda "offf çox gözəl görünürsən mariaa" deməklər, imtahanım bərbad keçəndə belə, "yaxşıki varam" deməklər, mən hər şeyin ən gözəlinə layiqəm kimi və's. Bu sehrli, mənim üçün ilk olan hisslər məndə baş alıb getməyə başladı gün keçdikcə.
Halbuki ətrafımdaki yaxın dostlarım bunun normalda tərsinə olmalı olduğunu vurğulayırdılar yəni bir növü kimləsə flirt edəndə insan qarşıdakıni çox sevməyə başlayır, onu özəl falan görməyə başlayır, bir növü onun bizim üzərimizde yaratdığı hissləri sevməyə başlayırıq amma mən öz varlığımın, özümdə üstü tozlanmış bütün varlığımın, ruhumun fərqinə varmağa başlamışdım. Təsəvvür edin ki, mənimlə görüşmək istəyənde deyirdim ki, bugün özümlə vaxt keçirəcəm yəni bilirsiz necədir, sanki içimdən yeni bir insan çıxıb mənim maksimum dərəcədə sevdiyim və mən bu bir zamanlar içimdə yatan ruhumu götürüb durmadan özümlə vaxt keçirməyə başlayırdım.

Bu hisslərin yaranması üçün nə edirdi bilmirəm inanın, o bunun fərqinde belə deyildi, yəni sadəcə məni çox istəyirdi birlikdə vaxt keçirirdik falan yəni deyim ki, ay məni terifleyirdi bütün günü, ay nəbilim mən ekstra belə edirdi zad yox idi elə şeylər, ən sadə və normal bir flirt dönəmi idi.
Həm kim niye qarşıdakı yeni tanıdığı birinin üzərində belə bir hiss yaransın deyə cəhd göstərər ki? Cavab verirəm təbiki də Heç kim .

Bu onun fərqində olmadan da olsa necəsə məndə bu hislerin yaranmasına səbəb olduğu üçün onu da çox istəyirdim öz növbəmdə, onunla həmişə çox gözəl əlaqəm olduğunu vurğulayıram təbii ki, sadəcə hərşeyin bir sonu olur qısa da olsa mənim üzərimdə yaratdığı bu davamlı hisslər üçün ona həmişə təşəkkür edirəm içimdə.

Təsadüfən adlandırdığımız bəzi şeylərin məsələn; həyatımıza daxil olan hər bir insanın əslində bir vəzifəsi olduğuna məni inandıran insan olub, onun mənim həyatıma daxil olma vəzifəsi mənə özümü tanıtmaq, xatırlatmaq öz sevgimi aşılamaqdan idi və özü də fərqində olmadan sehrli toxunuşunu edib çıxdı, daha doğrusu hekayəmdəki rolu bitti.
Mən isə özümün ola bildiyim ən gözəl halıma çevrildim özümü çox sevdim o zaman dilimindən sonra özümü, ruhumu, varlığımı bütün hər şeyimi ən pik həddə sevib ruhən daha sağlam və özgüvənli, ən pik, yüksək frekansda özsevgiyə sahib birinə çevrildim..